จากที่ผมได้ศึกษาพระธรรมอย่างจริงจังมาสักระยะหนึ่งและได้พูดคุยกับเพื่อนๆเรื่องพระธรรมนั้น ก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมประเทศเรานั้นไม่ได้ให้ความรู้เกี่ยวกับศาสนาที่ถูกต้องเท่าที่ควรเลยครับ
ส่วนใหญ่ความรู้ที่ให้กับเด็กในประเทศเรานั้นมีแต่ ประวัติพระพุทธเจ้า ประวัติวันสำคัญต่างๆ การปฏิบัติตนในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาต่างๆ
แต่ความจริงนั้น พระพุทธเจ้าเน้นให้ศึกษาธรรม และให้พระธรรมเป็นตัวแทนพระองค์มากกว่าครับ
แต่ปัจจุบันนั้นวิชาพระพุทธศาสนานั้นมีไว้เพื่อให้รู้ว่าเราเป็นชาวพุทธก็แค่นั้น
ดูจากถ้าเราเป็นชาวพุทธ เมืองพุทธ จริง ทำไมคนเรารักษาศีล 5 ยังไม่ได้เลย เช่น
ทำไมในสังคมยังมีข่าวปล้น ฆ่า ข่มขืนมากขึ้นทุกวัน
ทำไมยังมีการโกงกินกัน ทำไมประเทศเราติดอันอับการโกง การคอรัปชั่นลำดับต้นๆ อันดับ 2 ของเอเชีย
ทำไมประเทศเราติดอันดับการขายเครื่องดื่มแอลกอฮออันดับต้นๆ
ทำไมประเทศเราติดอันดับวัยรุ่นท้องก่อนวัยอันควรอันดับต้นๆ
เห็นไหมครับว่าที่กล่าวมานั้นอยู่ในศีล 5 ทั้งสิ้นครับ
อย่างน้อยน่าจะสอนเรื่องการทำบุญที่ถูกต้องกับพระที่ถูกต้องเพื่อไม่ให้ได้บาปก็ยังดี และถ้าคนไทยเรารักษาศีล 5 กันทุกคนหรืออาจจะไม่ครบทั้ง 5 ข้อ อย่างน้อยคนละ 2-3 ข้อได้ เมืองไทยจะน่าอยู่ขึ้น อาชญากรรมจะน้อยลง และน่าจะพูดได้ว่าเราเป็นชาวพุทธ และเมืองพุทธ ได้เต็มปากมากขึ้นครับ
พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 320
ประทานโอวาทแก่ภิกษุสงฆ์
[๑๔๑] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้ารับสั่งกะท่านพระอานนท์ว่า
ดูก่อนอานนท์ บางที่พวกเธอจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า ปาพจน์มีพระศาสดาล่วง
แล้ว พระศาสดาของพวกเราไม่มี ข้อนี้พวกเธอไม่พึงเห็นอย่างนั้น ธรรมก็ดี
วินัยก็ดีอันใดอันเราแสดงแล้ว ได้บัญญัติไว้แล้วแก่พวกเธอ ธรรมและวินัย
อันนั้นจักเป็นศาสดาแห่งพวกเธอ โดยกาลล่วงไปแห่งเรา.................
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 127
๒. คารวสูตร
ว่าด้วยทรงเคารพธรรม
[๕๕๙] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ :-
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสรู้ ประทับอยู่ที่ต้นอชปาลนิโครธ
แถบฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา อุรุเวลาประเทศ.
ครั้งนั้น ความปริวิตกแห่งพระหฤทัยบังเกิดแก่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้
เสด็จเข้าที่ลับ ทรงพักผ่อนอยู่อย่างนี้ว่า บุคคลผู้ไม่มีที่เคารพ ไม่มีที่ยำเกรง
ย่อมอยู่เป็นทุกข์ เราจะพึงสักการะ. เคารพ อาศัยสมณะหรือพราหมณ์ใครผู้ใด
อยู่หนอ.
[๕๖๐] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้มีพระดำริว่า เราควรสัก-
การะเคารพสมณะหรือพราหมณ์อื่นแล้วอาศัยอยู่ เพื่อความบริบูรณ์แห่งศีลขันธ์
ที่ยังไม่บริบูรณ์ แต่ว่า เรายังไม่เห็นสมณะหรือพราหมณ์อื่นที่ถึงพร้อมด้วยศีล
ยิ่งกว่าตนในโลก พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ในหมู่สัตว์พร้อม
ทั้งสมณพราหมณ์เทวดาและมนุษย์ ซึ่งเราควรสักการะเคารพแล้วอาศัยอยู่
เราควรสักการะเคารพสมณะหรือพราหมณ์อื่นแล้วอาศัยอยู่ เพื่อความบริบูรณ์
แห่งสมาธิขันธ์ที่ยังไม่บริบูรณ์ แต่ว่าเรายังไม่เห็นสมณะหรือพราหมณ์อื่นที่ถึง
พร้อมด้วยสมาธิยิ่งกว่าตนในโลกพร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ใน
หมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดาและมนุษย์ซึ่งเราควรสักการะเคารพ
แล้วอาศัยอยู่ เราควรสักการะเคารพสมณะหรือพราหมณ์อื่นแล้วอาศัยอยู่ เพื่อ
ความบริบูรณ์แห่งปัญญาขันธ์ที่ยังไม่บริบูรณ์ แต่ว่า เรายังไม่เห็นสมณะหรือ
พราหมณ์อื่นที่ถึงพร้อมด้วยปัญญายิ่งกว่าตนในโลกพร้อมทั้งเทวโลก มารโลก
พรหมโลก ในหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดาและมนุษย์ ซึ่งเราควร
สักการะเคารพแล้วอาศัยอยู่ เราควรสักการะเคารพสมณะหรือพราหมณ์อื่นแล้ว
อาศัยอยู่ เพื่อความบริบูรณ์แห่งวิมุตติขันธ์ที่ยังไม่บริบูรณ์ แต่ว่าเรายังไม่เห็น
สมณะหรือพราหมณ์อื่น ที่ถึงพร้อมด้วยวิมุตติยิ่งกว่าตน ในโลกพร้อมทั้ง
เทวโลก มารโลก พรหมโลก ในหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดา
และมนุษย์ ซึ่งเราควรสักการะเคารพแล้วอาศัยอยู่ เราควรสักการะเคารพสมณะ
หรือพราหมณ์อื่นแล้วอาศัยอยู่ เพื่อความบริบูรณ์แห่งวิมุตติญาณทัสสนขันธ์ที่
ยังไม่บริบูรณ์ แต่ว่า เรายังไม่เห็นสมณะหรือพราหมณ์อื่นที่ถึงพร้อมด้วย
วิมุตติญาณทัสสนะ ยิ่งกว่าตน ในโลกพร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก
ในหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดาและมนุษย์ ซึ่งเราควรสักการะเคารพ
แล้วอยู่ อย่ากระนั้นเลย เราควรสักการะเคารพธรรมที่เราตรัสรู้นั้นแหละ แล้ว
อาศัยอยู่.
[๕๖๑] ลำดับนั้น สหัมบดีพรหม ทราบความปริวิตกแห่งพระหฤทัย
ของพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยใจ ก็อันตรธานไปในพรหมโลก มาปรากฏ
เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคเจ้า เหมือนบุรุษมีกำลัง พึงเหยียดออกซึ่งแขน
ที่คู้อยู่หรือพึงคู้เข้าซึ่งแขนเหยียดอยู่ ฉะนั้น.
ครั้นแล้ว สหัมบดีพรหมกระทำผ้าห่มเฉวียงบ่าข้างหนึ่ง ประนม-
อัญชลีไปทางพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่
พระผู้มีพระภาคเจ้า เรื่องนี้เป็นอย่างนั้น ข้าแต่พระสุคต เรื่องนี้เป็นอย่างนั้น ข้า
แต่พระองค์ผู้เจริญ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเหล่าใดได้มีมาแล้วตลอดกาล
อันล่วงแล้ว แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าเหล่านั้น ก็ทรงสักการะเคารพธรรมนั่นเอง
แล้วอาศัยอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเหล่าใดจัก
มีตลอดกาลไกลอันยังไม่มาถึง แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าเหล่านั้น ก็จักทรงสักการะ
เคารพธรรมนั่งเองแล้วอาศัยอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ แม้พระผู้มีพระภาคเจ้า
อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าในบัดนี้ ก็ขอจงทรงสักการะเคารพธรรมนั่นแหละ
แล้วอาศัยอยู่.
[๕๖๒] สหัมบดีพรหม ได้กราบทูลดังนี้แล้ว ครั้นแล้วได้กล่าวนิคม
คาถาอีก
พระสัมพุทธเจ้าทั้งหลายเหล่าใดที่
ล่วงไปแล้วก็ดี พระพุทธเจ้าทั้งหลายเหล่า
ใดที่ยังไม่มีมาก็ดี และพระสัมพุทธเจ้า
พระองค์ใดในบัดนี้ผู้ยังความโศกของชน
เป็นอันมากให้เสื่อมหายก็ดี พระพุทธเจ้า
เหล่านั้นทุกพระองค์ ทรงเคารพพระสัท-
ธรรมอยู่แล้ว ยังอยู่ และจักอยู่ต่อไป ข้อ
นี้เป็นธรรมดาของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
เพราะเหตุนั้นแหละ กุลบุตรผู้รักตนหวัง
ความเป็นผู้ใหญ่ เมื่อระลึกถึงคำสอนของ
พระพุทธเจ้าทั้งหลาย พึงเคารพพระสัท-
ธรรม.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น