พุทธแบบไหน???

พุทธแบบไหน???

ทุกวันนี้การที่เราพูดคุยเรื่องศาสนากับใครนั้นผมรู้สึกว่าอยู่ยากมาก...ทำให้ผมรู้ว่าชาวพุทธในเมืองไทยนั้นมีความรู้เรื่องศาสนาน้อยมากจริงๆ

ในการที่เราพูดให้ตรงกับหลักธรรมที่มีปรากฏอยู่ในพระไตรปิฏกนั้นกลายเป็นว่าเราเป็นคนที่คิดมากเกินไป อะไรก็เกินไป และจบตรงคำว่าแล้วแต่คนเชื่อ...ซึ่งผมไม่เข้าใจเลยว่าทั้งที่เราพูดอยู่ว่านับถือพุทธ เป็นชาวพุทธ แต่พอพูดตรงตามหลักธรรมแล้วกลายเป็นว่าเรานั้นทำตัวแปลกไปจากคนอื่น...แต่คิดๆดูก่อนหน้าที่ผมจะได้มาศึกษาก็คงเป็นคนในจำพวกนี้เหมือนกัน

เพื่อนผมบางคนก็คิดว่าหลักคำสอนในพระไตรปิฏกเป็นเรื่องของทฤษฎีสมคบคิด ซึ่งผมมานั่งคิดเทียบดูแล้ว จะมีใครที่รวยมากขนาดเป็นทายาทกษัตริย์ มาสละราชสมบัติออกบวช หรือคนในสมัยพุทธกาลมีหลายคนที่ออกบวช ทั้งที่รวย ทั้งที่มั่งมี ก็ทิ้งสมบัติออกบวชเยอะแยะ

หรือแม้กระทั้งศีลที่บัญญัติไว้จะบัญญัติเพื่อบีบคั้นตัวท่านและสาวกทำไม ไม่ว่าจะฉันอาหารได้วันละ 1 มื้อ ห้ามรับเงินทอง ซึ่งถ้าได้ศึกษาจริงๆแล้วจะรู้ว่าการที่จะรักษาศีลได้ครบจริงๆนั้นยากมาก เพราะเยอะเหลือเกิน

อย่าว่าแต่เรื่องราวในพระไตรปิฏกมีจริงไหมหรือไม่มีจริงเลย ถ้าผู้ใดที่ปฏิบัติตนตามหลักธรรมได้ก็น่านับถือมากๆแล้ว...แล้วที่สำคัญในปัจจุบันยังมีพระอริยผู้ได้มรรคได้ผลอยู่ มีผู้คนมากมายที่ตามหาเพื่อจะทำบุญด้วยอยู่ นี้ก็น่าจะเป็นหลักฐานอย่างดีที่หลงเหลือมาถึงปัจจุบัน

เพื่อนผมบางคนบอกว่ามึงอะ คิดมากไป พออธิบายให้ฟังก็มาจบที่คำเดิมว่ามันแล้วแต่คน"เชื่อ"

เรื่องความเชื่อโดยส่วนตัวผมแล้วก็ตัวใครตัวมันว่าใครจะเชื่ออย่างไร แต่ถ้าถามผมและพูดเรื่องศาสนาพุทธ ผมก็ตอบไปตามที่พุทธสอนไว้และที่ผมได้ศึกษามา ว่าเป็นแบบไหน...แต่กลับกลายเป็นว่าเราเป็นคนที่ผิด มีความคิดที่ผิดไป

"เราเห็นกองไฟอยู่หน้าเรา เรารู้อยู่ว่าไฟมันร้อน เราจะเดินเข้ากองไฟไหม หรือทั้งๆที่รู้ก็ยังเดินเข้าไป"

ถ้ามีใครถามว่านับถืออะไร ผมตอบได้เลยว่านับถือพุทธ แต่ พุทธ ของผมนั้นคือ
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ห้ามพระรับเงิน ทอง
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ห้ามพระซื้อขายของ
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ห้ามพระฉันสองมื้อ ให้ฉันมื้อเดียว
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ห้ามพระรับบิณฑบาต เกินกว่าที่จะฉันหมด
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ห้ามกักตุนอาหาร
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ห้ามพระดูดวง ดูฤกษ์
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ห้ามพระรดน้ำมนต์
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ห้ามจัดงานรื่นเริงในวัด
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ให้ถือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่ง ไม่ได้ให้ถือรูปเป็นที่พึ่ง
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น สอนสิ่งต่างๆไว้อีกมากมายรวมๆแล้ว 84,000 พระธรรมขันธ์
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น มีพระนามว่าพระสมณโคดม
พระศาสดาของศาสนาพุทธที่ผมนับถือนั้น ก่อนตรัสรู้มีพระนามว่าเจ้าชายสิทธัตถะ
แล้วศาสนาพุทธของพวกคุณละพระศาสดาพระนามว่าอะไรและสอนอะไรบ้าง?????

****************************

ธุรกิจฌาปนกิจ

ธุรกิจฌาปนกิจ

ปัจจุบันพิธีการฌาปนกิจนั้นกลายเป็นธุรกิจแบบเต็มตัวไปแล้ว มีคนเกิดและตายทุกๆวัน ก่อนหน้านี้ที่บ้านผมได้สูญเสียญาติไป พอโตมาเลยมีบทบาทในการช่วยเหลือทางบ้านได้หลายอย่างและได้รู้ถึงค่าใช้จ่ายที่ใช้ไปในาการจัดงานตามแบบ

ประเพณีโลกทำกัน ขนาดผมอยู่ที่ต่างจังหวัด จัดพิธีเพียง 5 วัน หมดค่าใช้จ่ายไปถึง 6 หลักด้วยกัน ตกแล้ววันหลักหมื่นบาท แล้วแบบนี้จะไม่ทำให้วัดรวยได้อย่างไร และมีอยู่คำที่เราจะได้ยินกันประจำว่า "ถวายปัจจัย" หรือ "ถวายเงิน" เกิดขึ้นมาได้อย่างไรในเมื่อในพระวินัยพระห้ามรับเงิน

ถ้ามองในแง่ศาสนาจริงๆแล้วยังไงก็ผิดแน่นอนครับ ทั้งถวายเงินพระ ทั้งฉันเพล...แต่ถ้ามองในแง่ประเพณีโลกก็สะดวกสบายดีมีเงินจ่ายก็พอ

***แต่ยังไงผิดก็คือผิดครับ***

ในช่วงเวลา 5 วันที่ผมอยู่ในงานก็ได้มาลองนั่งนึกๆดูเป็นแค่ความคิดส่วนตัวนะครับว่า

1.ถ้าเกิดเราตัดพระออกไปโดยไม่มีพระเข้ามายุ่งเกี่ยว...ศพก็จัดการเผาไป...แล้วทำการเลี้ยงอาหารแขกที่มารวมแสดงความเสียใจโดยเลี้ยงที่บ้าน หรือเลี้ยงบุคคลทั่วๆไปในที่ต่างๆ อาจจะที่ยากไร้ หรือด้วยโอกาศ จำนวนกี่วันก็ว่ากันไป แล้วทำการอุทิศบุญให้แก่ผู้ตาย บุญที่เกิดขึ้นนั้นก็จะมากมายขนาดไหนโดยที่ไม่ต้องยุ่งกับพระให้บาปด้วย

2.หรืออาจจะหาพระที่รักษาศีลดีมาเทศแต่ไม่ต้องถวายเงิน แต่ก็คงเป็นไปได้ยากมากๆๆ ในสมัยนี้

พออ่านมาถึงตรงนี้คงคิดว่าผมนั้นแปลกหรือไม่ก็บ้า หรืออาจจะทำไมไม่ทำละ...ได้แต่พูด!!!....ครับต้องบอกว่ามันยากจริงๆที่จะทำเพราะโลกเปลี่ยนไปจากหลักธรรมไกลมากๆๆแล้วครับ ยิ่งประเทศไทยที่ถือผสมกันหลายๆอย่าง

แต่อย่าลืมนะครับว่าทำบุญกับพระผู้ทุศีลไม่มีบุญออก และ ในสมัยพุทธกาลพระอริยผู้ที่หลุดพ้นพระศาสดาให้พระช่วยกันยกไปเผาโดยไม่ได้ยุ่งยากอะไรก็มีครับ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 127
.
.
.
[๕๐]  ครั้งนั้นแล  เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จหลีกไปแล้วไม่นาน
แม่โคลูกอ่อนขวิดพาหิยทารุจีริยะให้ล้มลงปลงเสียจากชีวิต    ครั้นพระผู้มี-
พระภาคเจ้าเสด็จเที่ยวบิณฑบาตนพระนครสาวัตถีเสด็จกลับจากบิณฑบาต
ในเวลาปัจฉาภัต    เสด็จออกจากพระนครพร้อมกับภิกษุเป็นอันมาก   ได้
ทอดพระเนตรเห็นพาหิยทารุจีริยะทำกาละแล้ว   จึงตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     ท่านทั้งหลายจงช่วยกันจับสรีระของพาหิยทารุจีริยะ
ยกขึ้นสู่เตียงแล้ว   จงนำไปเผาเสีย   แล้วจงทำสถูปไว้  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
พาหิยทารุจีริยะประพฤติธรรมอันประเสริฐเสมอกับท่านทั้งหลาย  ทำกาละ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 128

แล้ว    ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว   ช่วยกันยกสรีระของ
พระพาหิยทารุจีริยะขึ้นสู่เตียง  แล้วนำไปเผา  และทำสถูปไว้   แล้วเข้าไป
เฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ   ได้นั่งอยู่  ณ ที่ควรข้างหนึ่ง  ครั้นแล้ว
ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า    ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   สรีระของพาทิย-
ทารุจีริยะ   ข้าพระองค์ทั้งหลายเผาแล้ว    และสถูปของพาหิยทารุจีริยะนั้น
ข้าพระองค์ทั้งหลายทำไว้แล้ว  คติของพาหิยทารุจีริยะนั้นเป็นอย่างไร  ภพ
เบื้องหน้าของเขาเป็นอย่างไร.
พระผู้มีพระภาณเจ้าตรัสว่า   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    พาหิยทารุจีริยะ.
เป็นบัณฑิต  ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม.  ทั้งไม่ทำเราให้ลำบาก   เพราะ
เหตุแห่งการแสดงธรรม  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  พาหิยทารุจีริยะปรินิพพาน
แล้ว .

****************************

ปาราชิก

วันก่อนผมได้เปิดไปเจอข่าวเกี่ยวกับพระเล่นการพนัน ซึ่งพิธีกรในรายการนั้นได้แสดงความคิดเห็นส่วนตัวออกมาเรื่องความไม่เหมาะสม และบอกว่าโดยส่วนตัวเขาแล้วคิดว่าพระทำแบบนี้น่าจะถึงขั้นปาราชิก

ซึ่งในพระวินัยนี้โทษของการปาราชิกนั้นมีอยู่ 4 อย่างคือ

1.เสพเมถุน แม้กับสัตว์เดรัจฉาน (ร่วมสัมพันธ์ทางเพศกับมนุษย์ หรืออมนุษย์ หรือสัตว์ แม้แต่ซากศพก็ไม่ละเว้น)
2.ถือเอาทรัพย์ที่เจ้าของไม่ได้ให้ มาเป็นของตน จากบ้านก็ดี จากป่าก็ดี (ขโมย) ได้ราคา 5 มาสก (5 มาสกเท่ากับ 1 บาททองคำ)
3.พรากกายมนุษย์จากชีวิต (ฆ่าคน) แสวงหาและใช้เครื่องมือกระทำเอง หรือจ้างวานฆ่าคน หรือพูดพรรณาคุณแห่งความตายให้คนนั้น ๆ ยินดีที่จะตาย (โดยมีเจตนาหวังให้ตาย) ไม่เว้นแม้แต่การแท้งเด็กในครรภ์
4.กล่าวอวดอุตริมนุสธรรมที่ไม่จริง อันเป็นความเห็นอย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้าในตัวว่า ข้าพเจ้ารู้อย่างนี้ ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้ (ไม่รู้จริง แต่โอ้อวดความสามารถของตัวเอง)ยกเว้นสำคัญตนผิด

ขอขอบคุณข้อมูลจาก
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%81

จากเรื่องนี้ผมเลยได้ข้อคิดว่า ชาวพุทธเรายังศึกษากันน้อยมากๆ ประกอบกับใส่ความเห็นส่วนตัวเข้าไป ยิ่งทำให้คลาดเคลื่อนไปกันใหญ่

ผมดีใจที่ชาวพุทธเรารักพระพุทธศาสนา แต่ควรจะรักและศึกษาให้ตรงตามหลักธรรม ยิ่งถ้าเป็นผู้ที่ต้องทำหน้าที่พูดหรือแสดงความเห็นเรื่องศาสนาแล้วควรจะยิ่งมีความรู้ในระดับที่มากพอสมควรเลยครับไม่งั้นใครมาฟังเข้าจะเข้าใจผิดไปตาม

อย่างเช่นผมเคยดูรายการที่ถามและตอบปัญหากับพระ แต่การตอบปัญหาของพระนั้นไม่ได้นำหลักธรรมมาตอบอย่างที่ควรจะเป็นเลย ตอบตามความคิดเห็นส่วนตัวของพระมากกว่า จริงๆแล้วน่าจะยกเทียบกับหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าสอนน่าจะเหมาะสมกว่า หรือไม่พระผู้ตอบอาจจะมีความรู้เรื่องหลักธรรมยังไม่ทั่วถึงก็เป็นไปได้

จนทำให้พบเห็นกันได้อยู่ทุกๆวันครับว่าชาวพุทธนั้นเข้าใจผิด และทำผิดกันมากๆเลยครับ

ส่วนตัวผมเองก็ยังไม่ได้เก่งหรือมีความรู้ทั่วถึงขนาดนั้นเช่นกันครับ ก็พยายามที่จะศึกษาและแก้ไขให้เข้าและตรงตามหลักธรรมให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างน้อยๆตัวผมเองก็ถือว่าวิธีนี้น่าจะเป็นการรักษาพระพุทธศาสนาจริงๆครับ

"ถ้าเราจะดูแลรักษาต้นไม้สักต้นให้เจริญงอกงาม...แต่เราไม่ได้ศึกษาว่าเป็นต้นอะไร...ดูแลรักษายังไง...แล้วดูแลรักษาตามแบบที่ตัวเองคิด...ต้นไม้นั้นจะตายลงหรือจะเจริญเติบโต"

****************************

เบื่อเทศกาลบุญ

การที่ชาวพุทธไม่รู้พระนามของพระศาสดานั้นว่าแปลกแล้ว แต่ก็น่าคิดตรงที่ว่าไม่เคยได้เรียนมา ในบทเรียนไม่มีบอก

แต่ที่แน่ๆ คือ ชาวพุทธรู้ว่าพระศาสดาก่อนออกผนวชคือเจ้าชาย เพราะเรียนกันตั้งแต่ ม.1 ถึง ม.6

แล้วเจ้าชายคือลูกของกษัตริย์ แน่นอนว่ามีโภคทรัพย์มากมาย และท่านได้หนีออกผนวช หนีและทิ้งสมบัติทรัพทย์สินที่ท่านมี และที่ท่านจะได้ในอนาคตในวันที่ท่านขึ้นครองราช

เข้าป่า เข้าดง คลองผ้ากาสายะ ผ้าบังสกุล ผ้าห่อศพ

คำถามคือแล้วพระในสมัยนี้บวชมาเพื่อหาเงินทำไม????

ในพระวินัย พระเว้นขาดจากการรับเงินและทอง อยู่ในศีล 10 ด้วย โยมไม่รู้ไม่แปลก แต่พระที่ต้องรู้ 227 ข้อ แล้วยังมารับเงินรับทองอีกแปลกไหม???

ไหว้พระจันทร์

ไหว้พระจันทร์

ประเพณีไหว้พระจันทร์...ต้องบอกก่อนว่าผมเข้าใจว่าเป็นความเชื่อและประเพณีของคนบางชนชาติครับ...ก่อนหน้าที่ผมจะมาศึกษาพระธรรมผมก็ไหว้ผี ไหว้เจ้า ดูดวง เช่นกันครับ

บทความนี้ผมจะขอเสนอแนวคิดแบบเป็นกลางที่สุดลองให้ได้พิจารณากันดูนะครับ

ไหว้พระจันทร์...การที่เราจะไหว้ใครสักคนหรืออะไรสักอย่าง ผมคิดว่าใครคนนั้นหรือสิ่งนั้นๆต้องมีความศักดิ์สิทธิ์ หรืออาจจะพูดง่ายๆว่ามีประโยชน์ มีคุณค่า ก็น่าจะได้ครับ เช่น ไหว้เจ้า ไหว้ศาล เพราะคิดว่า จะให้เจ้าที่เจ้าทางต่างๆ ช่วยเหลือเรา เป็นต้น

ดังนั้นผมจะขอสรุปโดยยึดเหตุผลจากที่กล่าวมาข้างต้นนี้ และความคิดเห็นส่วนตัวของผมเองว่า การไหว้พระจันทร์ (ผมไม่เคยไหว้มาก่อนนะครับ) คงจะเป็นการขอพรอะไรประมาณนี้ ให้เจริญรุ่งเรืองดังนั้นพระจันทร์ต้องมีคุณค่าและประโยชน์

ถ้างั้นผมขอหยิบยกมาให้คิดกันว่า ระหว่างดวงจันทร์กับโลก ที่เราอาศัยอยู่ ดวงไหมมีคุณค่าหรือประโยชน์กว่ากัน

พระจันทร์เพาะปลูกอะไรขึ้นไหม??...พระจันทร์มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ไหม??

ต่างจากโลกที่เราอาศัยอยู่...ที่เราอาศัยเพาะปลูกเลี้ยงชีพ ที่เราใช้ทรัพยากรอย่างมากมาย หลายอย่างเพื่อความสะดวกสบายของตัวเรา

เพียงเท่านี้พอจะสรุปตามเหตุและผล ได้หรือไหมครับว่าระหว่างโลกกับดวงจันทร์สิ่งไหนมีประโยชน์ มีคุณค่า หรือว่าถ้าจะไหว้เราควรจะไหว้สิ่งไหนมากกว่ากัน

ถ้าโลกหน้าไหว้กว่าหรือดีกว่า แสดงว่าโลกต้องศักดิ์สิทธิ์และมีคุณค่ามากกว่าดวงจันทร์...งั้นลองเอาดินที่อยู่กับพื้นมาถูตามตัวหรือถูที่หน้าดูครับว่าจะดีไหม จะได้รับความศักดิ์สิทธิ์หรือเปล่า??

ถ้าคำตอบคือ ไม่ทำหรอก...มันสกปรก งั้นลองย้อนคิดกลับไปคืนว่าแล้วพระจันทร์ละไม่สกปรกหรือ?? สมควรไหว้หรือไม่ครับ

"ความเชื่อ" โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่าน่ากลัวครับ...เพราะได้ชื่อว่า "เชื่อ" แล้วคนเราไม่ได้มีความคิดหรือพิจาณาในเรื่องนั้นๆเลย...สิ่งไหนจริง สิ่งไหนดี หรือสมเหตุสมผลหรือไม่ครับ

****************************

ศีล 10

ศีล 10

ถ้าใครเคยไปร่วมงานบวชต่างๆ คงจะเคยเห็นการที่คนรอใส่บาตรพระบวชใหม่ด้วยเงิน ทอง โดยเฉพาะบางพื้นที่มีความเชื่อว่า ใส่เงิน ทอง ให้กับพระบวชใหม่จะได้บุญมาก

ผมยอมรับตามตรงว่าก่อนที่จะได้ศึกษาพระธรรมนั้นเคยใส่เงินในบาตร ในย่ามพระ เช่นกันครับ โดยตอนนั้นไม่ได้รู้อะไรเลย รู้แค่ว่า พ่อ แม่ คนรอบข้างบอกว่าว่าได้บุญ ก็ทำไปครับ

ยิ่งในตอนที่ผมบวชเองด้วยนั้นพอออกจากโบสถ์แล้วก็มารับเงินที่ญาติ โยมคอยมาถวายกัน ก็ไม่รู้เรื่องอีกเช่นกันครับรู้แต่ว่าเขาทำบุญ

แต่ความจริงแล้วนั้นในตอนที่กล่าวคำขอบวช จะมีคำรับเอาศีล 10 เพื่อมาถือปฏิบัติ ครับ ลองหาตามเว็บได้ครับมีคำกล่าวขอบวชให้ศึกษามากมาย

แต่ประเด็นอยู่ที่ว่าเมื่อผู้บวชกล่าวคำรับศีล 10 เสร็จแล้ว พอออกจากโบสถ์ ก็ทำผิดศีลเลย คือรับเงิน รับทอง เป็นอาบัติเรียบร้อยครับ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 22

สิกขาบท  ๑๐   ในขุททกปาฐะ

[๒]    ข้าพเจ้าสมาทาน   สิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากปาณาติบาต
ข้าพเจ้าสมาทานสิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากอทินนาทาน
ข้าพเจ้าสมาทานสิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากอพรหมจรรย์
ข้าพเจ้าสมาทานสิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากมุสาวาท
ข้าพเจ้าสมาทานสิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากที่ตั้งแห่งความประมาท   คือการเสพของเมา   คือสุราเมรัย
ข้าพเจ้าสมาทานสิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล
ข้าพเจ้าสมาทานสิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากการฟ้อนรำ   ขับร้อง   การประโคม  และการดูการเล่นอันเป็นข้าศึกแก่กุศล
ข้าพเจ้าสมาทานสิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากจากการลูบไล้  ทัดทรง ประดับประดาดอกไม้ ของหอมอันเป็นลักษณะการแต่งตัว
ข้าพเจ้าสมาทานสิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนสูงใหญ่
ข้าพเจ้าสมาทานสิกขาบท   คือเจตนางดเว้นจากการรับทองและเงิน

จบสิกขาบท  ๑๐

ชัดเจนมากๆครับ...พอได้มาทราบแบบนี้แล้วผมเศร้าใจมากๆครับ ลองมองดูนะครับว่าใครกันแน่ที่พากันทำลายศาสนา(จากความไม่รู้)ครับ

****************************

เห็นแก่ตัว

เห็นแก่ตัว

เพื่อนๆให้ความหมายของคำว่า "เห็นแก่ตัว" ว่ายังไงกันบ้างครับ

ในความคิดของผม คือ คนเราแทบทุกคนนั้นเห็นแก่ตัวครับ เห็นแก่ตัวอย่างไร

ทุกวันนี้เราทำงาน ทำมาหากิน เพื่อเลี้ยงชีพของตัวเอง เพื่อเลี้ยงครอบครัวของตัวเอง แต่จะมีสักกี่คนที่เลี้ยงผู้อื่น หรือให้ผู้อื่น จากเงิน หรือสิ่งของที่ตัวเองหามาได้ครับ แบบนี้จะเรียกว่า "เห็นแก่ตัว" ได้หรือไม่

ก่อนหน้านี้มีคนถามผมว่างานที่ทำนั้นดีหรอ มีความสุขหรอ เขาคิดว่าเงินเดือนน้อย งานเยอะ และเขามองว่าเราทำงานเกินกว่าค่าจ้างไปหรือเปล่า
  
มันทำให้ผมมานั่งคิดว่า จะมีสักกี่อาชีพกันนะที่ทำเพื่อผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนเพิ่มเติม...ผมต้องบอกก่อนว่าไม่ได้จะมายกอาชีพของตัวเองให้ดูดีหรือให้สวยหรูแต่อย่างใด

เพื่อนๆลองนั่งคิดดูนะครับว่ามีกี่อาชีพที่เกี่ยวข้องในการช่วยเหลือผู้อื่นโดยมีหลักดังนี้ครับ คือ

1.เราทำงานเพื่อแลกเงินในการนำมาเลี้ยงและยังชีพเราแน่นอนอยู่แล้วทุกอาชีพครับ
2.นอกจากเงินเดือนแล้วในตัวของงานนั้นได้มีการช่วยเหลือผู้อื่นโดยที่ไม่ได้รับค่าตอบแทนเพิ่มเติมจากการทำงานหรือไม่

ตัวอย่างเช่น

1.พวกอาสากู้ภัยต่างๆ เขาอาจจะได้รับเงินหรือไม่ก็ตาม อาจจะได้ข้าวเป็นค่าแรงตอบแทน แต่ในตัวงานที่เขาทำนั้นช่วยเหลือผู้อื่นนอกจากตัวเขาเอง
2.คนกวาดถนน คนงานทำท่อระบายน้ำ เขาได้เงินตอบแทน คนใช้รถใช้ถนนที่สะอาด ฝนตกน้ำไหลสะดวกไม่ท่วมบ้านของชาวบ้าน
3.ทหาร ตำรวจ มีเงินเดือนประจำ ในตัวของงานเองดูแลความปรอดภัยให้กับประชาชน
4.หมอ มีเงินเดือน ช่วยเหลือช่วยชีวิตผู้อื่น
5.Unicef มูลนิธิต่างๆ ผมเคยเห็นมีการรับสมัครงานของ Unicef ครับ ได้เงินเดือน ส่วนตัวงานที่ทำช่วยเหลือเพื่อนร่วมโลกมากมาย
6.Sale Man หรือพวกฝ่ายขายต่างๆ ทำยอดให้กับบริษัท ตัวเองได้รับค่าตอบแทนเพิ่มเติม เจ้านายหรือเจ้าของได้กำไรมากมาย แต่ได้ช่วยเหลือใครบ้างไหมอาจจะต้องแยกตามประเภทกันไป
7.พนักงานบริษัท ทำงานได้รับเงินเดือน ในส่วนตัวงานก็แตกต่างกันออกไป

พอจะมองภาพกันออกไหมครับ แต่นี้คือความคิดเห็นส่วนตัวของผมคนเดียวนะครับ แล้วเพื่อนๆคิดว่ายังไงกันบ้างครับ ลองหามุมดีๆของงานที่เพื่อนๆทำอยู่นะ...ส่วนตัวแล้วงานที่ผมทำอยู่นั้นผมภูมิใจกับมันมากๆครับ ^^

อออออ...เกือบลืมไปครับถึงแม้ว่างานเราอาจจะไม่ได้ช่วยเหลือใคร...แต่เราก็สามารถนำเงินจากที่เราหามาได้แบ่งปันให้กับผู้อื่นได้นะครับ ไม่ว่าจะเป็นเงินหรือสิ่งของครับ