ปัจจุบันพิธีการฌาปนกิจนั้นกลายเป็นธุรกิจแบบเต็มตัวไปแล้ว มีคนเกิดและตายทุกๆวัน ก่อนหน้านี้ที่บ้านผมได้สูญเสียญาติไป พอโตมาเลยมีบทบาทในการช่วยเหลือทางบ้านได้หลายอย่างและได้รู้ถึงค่าใช้จ่ายที่ใช้ไปในาการจัดงานตามแบบ
ประเพณีโลกทำกัน ขนาดผมอยู่ที่ต่างจังหวัด จัดพิธีเพียง 5 วัน หมดค่าใช้จ่ายไปถึง 6 หลักด้วยกัน ตกแล้ววันหลักหมื่นบาท แล้วแบบนี้จะไม่ทำให้วัดรวยได้อย่างไร และมีอยู่คำที่เราจะได้ยินกันประจำว่า "ถวายปัจจัย" หรือ "ถวายเงิน" เกิดขึ้นมาได้อย่างไรในเมื่อในพระวินัยพระห้ามรับเงิน
ถ้ามองในแง่ศาสนาจริงๆแล้วยังไงก็ผิดแน่นอนครับ ทั้งถวายเงินพระ ทั้งฉันเพล...แต่ถ้ามองในแง่ประเพณีโลกก็สะดวกสบายดีมีเงินจ่ายก็พอ
***แต่ยังไงผิดก็คือผิดครับ***
ในช่วงเวลา 5 วันที่ผมอยู่ในงานก็ได้มาลองนั่งนึกๆดูเป็นแค่ความคิดส่วนตัวนะครับว่า
1.ถ้าเกิดเราตัดพระออกไปโดยไม่มีพระเข้ามายุ่งเกี่ยว...ศพก็จัดการเผาไป...แล้วทำการเลี้ยงอาหารแขกที่มารวมแสดงความเสียใจโดยเลี้ยงที่บ้าน หรือเลี้ยงบุคคลทั่วๆไปในที่ต่างๆ อาจจะที่ยากไร้ หรือด้วยโอกาศ จำนวนกี่วันก็ว่ากันไป แล้วทำการอุทิศบุญให้แก่ผู้ตาย บุญที่เกิดขึ้นนั้นก็จะมากมายขนาดไหนโดยที่ไม่ต้องยุ่งกับพระให้บาปด้วย
2.หรืออาจจะหาพระที่รักษาศีลดีมาเทศแต่ไม่ต้องถวายเงิน แต่ก็คงเป็นไปได้ยากมากๆๆ ในสมัยนี้
พออ่านมาถึงตรงนี้คงคิดว่าผมนั้นแปลกหรือไม่ก็บ้า หรืออาจจะทำไมไม่ทำละ...ได้แต่พูด!!!....ครับต้องบอกว่ามันยากจริงๆที่จะทำเพราะโลกเปลี่ยนไปจากหลักธรรมไกลมากๆๆแล้วครับ ยิ่งประเทศไทยที่ถือผสมกันหลายๆอย่าง
แต่อย่าลืมนะครับว่าทำบุญกับพระผู้ทุศีลไม่มีบุญออก และ ในสมัยพุทธกาลพระอริยผู้ที่หลุดพ้นพระศาสดาให้พระช่วยกันยกไปเผาโดยไม่ได้ยุ่งยากอะไรก็มีครับ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 127
.
.
.
[๕๐] ครั้งนั้นแล เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จหลีกไปแล้วไม่นาน
แม่โคลูกอ่อนขวิดพาหิยทารุจีริยะให้ล้มลงปลงเสียจากชีวิต ครั้นพระผู้มี-
พระภาคเจ้าเสด็จเที่ยวบิณฑบาตนพระนครสาวัตถีเสด็จกลับจากบิณฑบาต
ในเวลาปัจฉาภัต เสด็จออกจากพระนครพร้อมกับภิกษุเป็นอันมาก ได้
ทอดพระเนตรเห็นพาหิยทารุจีริยะทำกาละแล้ว จึงตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงช่วยกันจับสรีระของพาหิยทารุจีริยะ
ยกขึ้นสู่เตียงแล้ว จงนำไปเผาเสีย แล้วจงทำสถูปไว้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
พาหิยทารุจีริยะประพฤติธรรมอันประเสริฐเสมอกับท่านทั้งหลาย ทำกาละ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 128
แล้ว ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ช่วยกันยกสรีระของ
พระพาหิยทารุจีริยะขึ้นสู่เตียง แล้วนำไปเผา และทำสถูปไว้ แล้วเข้าไป
เฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ได้นั่งอยู่ ณ ที่ควรข้างหนึ่ง ครั้นแล้ว
ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สรีระของพาทิย-
ทารุจีริยะ ข้าพระองค์ทั้งหลายเผาแล้ว และสถูปของพาหิยทารุจีริยะนั้น
ข้าพระองค์ทั้งหลายทำไว้แล้ว คติของพาหิยทารุจีริยะนั้นเป็นอย่างไร ภพ
เบื้องหน้าของเขาเป็นอย่างไร.
พระผู้มีพระภาณเจ้าตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พาหิยทารุจีริยะ.
เป็นบัณฑิต ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม. ทั้งไม่ทำเราให้ลำบาก เพราะ
เหตุแห่งการแสดงธรรม ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พาหิยทารุจีริยะปรินิพพาน
แล้ว .
****************************
